Τόλμη της Κυριακής κυριακη 11 σεπτεμβριου 2011
Ο 21ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΛΙΑ
ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΤΥΦΛΗΣ ΟΠΑΔΙΚΗΣ ΒΙΑΣ
Αν δεν καθαρίσει η βρωμιά θα θρηνήσουμεκι άλλα θύματα
Ο Α.Φιλόπουλος, πατέρας του 22χρονου Μιχάλη που δολοφονήθηκε πριν
από τέσσερα χρόνια με πανομοιότυπο τρόπο όπως και ο 21χρονος Γιάννης
Ρουσάκης, μιλά στην«ΤτΚ» καταλογίζοντας ευθύνες όπου αυτές αναλογούν Το ξημέρωμα της περασμένης Δευτέρας μια οικογένεια από την Κρήτη θρηνούσε το παλικάρι της, τον 21χρονο Γιάννη που χάθηκε άδικα στην δiάρκεια μιας άγριας συμπλο-κής μεταξύ φανατισμένων οπαδών, θύμα της βίας στο όνομα της φανέλας. Την ίδια στιγμή μια άλλη οικογένεια κάπου στην Αθήνα ξαναζούζε από την αρχή το ίδιο δράμα όταν πριν από τέσσερα χρόνια με τον ίδιο τρόπο δολοφονήθηκε και το δικό τους παλικάρι, ο 22χρονος Μιχάλης Φιλόπουλος.Ο Μιχάλης Φιλόπουλος ήταν ένας φανατικός Παναθηναϊκός, όπως ακριβώς και ο Γιάννης. Με αφορμή έναν αγώνα κυπέλλου βόλεϊ γυναικών ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό στις 29 Μαρτίου 2007 συγκρούστηκαν δυο συμμορίες.Η «κόκκινη» συμμορία διέσχισε σχεδόν την μισή Αθήνα φτάνοντας στην οδό Λαυρίου στα Μεσόγεια όπου είχε δοθεί το ραντεβού θανάτου με την «πράσινη» συμμορία.Στη διάρκεια της άγριας σύγκρουσης ο 22χρονος Φιλόπουλος περικυκλώθηκε από 5 άτομα και δέχτηκε επίθεση με πέτρες, ρόπαλα αλλά και μαχαίρια. Κάποια από τα χτυπήματα τον βρήκαν στο κεφάλι με αποτέλεσμα το παλικάρι να υποστεί βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση και να ξεψυχήσει «Μόλις άκουσα για τη δολοφονία του Γιάννη σκέφτηκα τον Μιχάλη.πήγε κατευθείαν στο παιδί μου που έφυγε κι εκείνο τόσο άδικα από τη ζωή» δηλώνει στην ΤτΚ ο Ανδρέας Φιλόπουλος πατέρας του δολοφονημένου οπαδού «Δεν θέλαμε κανένας γονιός να περάσει αυτά που περνάμε εμείς» η συμπλοκής με οπαδούς της ομάδας του ΟΦΗ,ξύπνησε οδυνηρές μνήμες σε εκείνον και τη σύζυγό του Αφροδίτη.«Άκουσα τα ίδια πράγματαπου άκουσα και στην περίπτωση του Μιχάλη. Λυπήθηκα την μητέρα του παιδιού που έλεγε ότι τον είχε για στήριγμα και ότι ο πατέρας του ήταν άρρωστος και ήταν σαν να ξαναζού σα τα δικά μου» εξηγεί ο κ. Φιλόπουλος συμπληρώνοντας «Ήρθαν στη μνήμη τη δική μου και της γυναίκας μου όλα εκείνα που ζήσαμε με τον θάνατο του Μιχάλη. Το πόσο στεναχωρηθήκαμε δεν περιγράφεται. Σκέφτομαι τους γονείς του και τα αδέρφια του. Σκέφτομαι με τι κουράγιο αντιμετωπίζουν αυτήτην κατάσταση» Θα έλεγα στην οικογένειά του να κάνει υπομονή, το παιδί τους δεν γυρίζει πίσω. Αν έρθετε σπίτι μας θα νομίζετε ότι Μιχάλης ζει. Έτσι θα αισθάνονται και οι άνθρωποι αυτοί. Θα νομίζουν ότι θα χτυπήσει η πόρτα και θα μπει μέσα, ή ότι είναι στο δωμάτιό του και σε λίγο θα βγει.Ό,τι εδώ και τέσσερα χρόνια ζούμε και εμείς. Δεν ξεπερνιέται εύκολα. Είναι δύσκολο για έναν γονιό να θάβει το παιδί του.Δεν μπορεί να το χωνέψει ο νους τους. Μπορώ να ξέρω πώς αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι. Και εγώ και η γυναίκα μου. 21χρονών παλικάρι πάνω στη νιότη του να χάνεται έτσι άδικα. Είναι βαρύ» συμπληρώνει ο ίδιος.
ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ
Οι ευθύνες ωστόσο δεν βαραίνουν μονάχα τις ομάδες αλλά και την ίδια την πολιτεία για τον τρόπο που επιμένει να χειρίζεται αυτές τις καταστάσεις. Όπως τονίζει ο ίδιος αν ήθελε η πολιτεία θα μπορούσε να εξαλείψει τα φαινόμενα της οργανωμένης βίας αντίθετα ωστόσο, τα συντηρεί. «Η δικαιοσύνη θα πρέπει να κρίνει σκληρά τους φυσικούς αυτουργούς.Τι να πω; Είναι δυνατόν να πάνε σεέναν τέτοιο καυγά με μαχαίρια; Ωστόσο δεν πρέπει να σταματήσει εκεί. Αν δεν αποδοθούν ευθύνες όπου αυτές αναλογούν, τέτοια επεισόδια θα συνεχίσουν να γίνονται. Η δικαιοσύνη και η αστυνομία πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους» τονίζει ο κ. Φιλόπουλος και συμπληρώνει «Φταίει όμως και το κράτος. Όλο τα ίδια και τα ίδια και δεν γίνεται τίποτα. Ό, τι έγινε και με την περίπτωση του Μιχάλη. Δημιουργήθηκε ένας θόρυβος από τα ΜΜΕ και μετά… κουκουλώθηκε, για να μιλάμε και τη γλώσσα της αλήθειας. Έτσι και στην περίπτωση του Γιάννη περισσότερο ανέδειξαν τα επεισόδια που έγιναν στα Πετράλωνα παρά τον θάνατο του παιδιού. Επίσης αυτά τα δυο περιστατικά συνέβησαν με διαφορά μερικών μόλις ημερών, δεν είναι τυχαίο. Βολεύει το κράτος να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη με τέτοιου είδους επεισόδια. Σίγουρα από εκεί ξεκινάνε όλα. Μη μου πείτε ότι ένα κράτος δεν μπορεί να κάνει καλά μερικούς πιτσιρικάδες. Είναι αδύνατον. Εδώ μεγαλοπαράγοντας σε ένα 24ωρο διάλυσε τον πιο σκληροπυρηνικό οργανωμένο σύνδεσμο της ομάδας του»καταλήγει.συμπλοκής με οπαδούς της ομάδας τουσυμπλοκής με οπαδούς της ομάδας του καταλήγει.
Να αποδοθούν ευθύνες όπου αυτές αναλογούν ζητά ο Ανδρέας Φιλόπουλος Η δολοφονία του νεαρού Γιάννη Ρουσάκη έκανε ολόκληρη τη χώρα να συγκλονιστεί και να ριγήσειαπό ανησυχία. Ο θάνατος όμως αυτού του παιδιού σύμφωνα με τον Ανδρέα Φιλόπουλο ήταν ένα προαναγγελθέν συμβάν.
Αυτοί που δημιουργούν τέτοια επεισόδια είναι βαλτοί Συντηρούν την οργανωμένη βία Υποκινούμενα χαρακτηρίζει τα περιστατικά αυτά ο πατέρας του δολοφονημένου οπαδού ρίχνοντας ευθύνες στις ΠΑΕ Τους βολεύει να δημιουργούν τέτοιες εντυπώσεις
«Είχαμε όμως προειδοποιήσει ότι αν δεν καθαρίσει η βρωμιά που υπάρχει και στις ομάδες θα θρηνήσουμε κι άλλα θύματα» σημειώνει ο ίδιος και συμπληρώνει :«Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος ότι αυτά ποτέ δεν γίνονται τυχαία. Αυτοί που δημιουργούν τέτοια επεισόδια είναι βαλτοί. Δεν μπορεί ο άλλος ραντεβού του θανάτου και να είναι μόνος του. Είναι δυνατόν από όλους αυτούς που είναι στους συνδέσμους να μην ήξερε κανείς τίποτα; Από κάπου ξεκινάει αυτό. Εγώ είμαι της γνώμης από τις ΠΑΕ, κάποιους παράγοντες μέσα από τις ομάδες που υποκινούν αυτές τις συμπεριφορές στα παιδιά». Όπως τονίζει ο ίδιος ο τρόπος που διαχειρίστηκαν την υπόθεση οι παράγοντες των ομάδων ήταν πανομοιότυπος με την περίπτωση του Μιχάλη.«Όλες αυτές τις ημέρες ακούμε λόγια, ειδήσεις, τοποθετήσεις πανομοιότυπα με όσα ακούγαμε όταν σκοτώθηκε ο Μιχάλης. Θέλω να σταθώ όμως στις δηλώσεις κάποιων τοπικών παραγόντων που θέλουν να παρουσιάζουν τους οπαδούς ως περιθωριακά στοιχεία. Από την άλλη ο πρόεδρος έλεγε ότι αυτά τα πράγματα δεν έχουν ξαναγίνει λες και είναι από άλλο πλανήτη. Τους βολεύει να δημιουργούν τέτοιες εντυπώσεις. Σε τέτοιες καταστάσεις όλοι προσπαθούν να βγάλουν την ουρά τους απ' έξω. Με οποιοδήποτε τρόπο και με οποιοδήποτε κόστος, δεν τους ενδιαφέρει απολύτως τίποτα. Ούτε η ζωή του παιδιού που χάθηκε, ούτε η οικογένειά του, ούτε τίποτα.» αναφέρει και καταλήγει «Και εγώ και η γυναίκα μου στενοχωρηθήκαμε είμαστε θυμωμένοι με τη στάση που τήρησαν οι ομάδες και οι παράγοντες. Θυμηθήκαμε τα δικά μας. Γιατί τότε είχαν βγει στα κανάλια και είχαν πει διάφορα για την οικογένειά μας. Είπαν μέχρι ότι ήμουν φυλακή και ότι πήρα άδεια για το συμβάν. Πράγματα που άκουγα με ανοιχτό το στόμα και δεν ήξερα πώς να τα χειριστώ»
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΦΟΝΙΚΗΣ ΣΥΜΠΛΟΚΗΣ Ραντεβού θανάτου στο παλιό γεφυράκι στο Παγκρήτιο είχαν δώσει οι συμμορίες των νεαρών
Ξημερώματα Δευτέρας δυο ομάδες νεαρών οπλισμένοι με μαχαίρια, ξύλα, λοστούς και σπασμέναμπουκάλια βρίσκονται αντιμέτωποι πρόσωπο με πρόσωπο στο ξύλινο γεφυράκι στην περιοχή του Παγκρήτιου Σταδίου. Στο μοιραίο ραντεβού καλείται και ο 21χρονος Γιάννης Ρουσάκης πουλαμβάνει ένα μήνυμα στο κινητό του τηλέφωνο, λίγη ώρα πριν σχολάσει από την ταβέρνα στην οποία εργαζόταν. Με το αυτοκίνητο του πατέρα του και μερικούς ακόμη φίλους του ξεκινούν για το Ηράκλειο. Η συμπλοκή ξεκινά από πετροπόλεμο, συνεχίζεται με ένα ανήλεο κυνηγητό και καταλήγει σε μάχη σώμα με σώμα με τους νεαρούς να βρίσκονται σε κατάσταση εκτός ελέγχου. Στην διάρκεια της συμπλοκής ο 21χρονος δέχεται δυο μαχαιριές στον θώρακα και στην κοιλιά που ήταν αρκετές για να κόψουν το νήμα της ζωής του. Λίγη ώρα αργότερα μεταφέρεται από φίλους του στο Βενιζέλειο νοσοκομείο όπου διαπιστώνεται ο θάνατός του. Η αστυνομία εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό των δραστών και όσωνσυμμετείχαν στη συμπλοκή, συνολικά συλλαμβάνονται δεκατρία άτομα καθώς και οι γονείς των ανήλικων. Παράλληλα ένα24ωρο μετά παραδίδεται στο Ρέθυμνο και ο 24χρονος που φωτο γραφίζεται ως ένας από τους φυσικούςαυτουργούς της δολο φονίας. Στην απολογία του ο ίδιος επιμένει ότι δεν μαχαίρωσετον 21χρονο Ρουσάκη αλλά κάποιον άλλον στην διάρκεια της άγριας συμπλοκής.
Ο 21ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΛΙΑ
ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΤΥΦΛΗΣ ΟΠΑΔΙΚΗΣ ΒΙΑΣ
Αν δεν καθαρίσει η βρωμιά θα θρηνήσουμεκι άλλα θύματα
Ο Α.Φιλόπουλος, πατέρας του 22χρονου Μιχάλη που δολοφονήθηκε πριν
από τέσσερα χρόνια με πανομοιότυπο τρόπο όπως και ο 21χρονος Γιάννης
Ρουσάκης, μιλά στην«ΤτΚ» καταλογίζοντας ευθύνες όπου αυτές αναλογούν Το ξημέρωμα της περασμένης Δευτέρας μια οικογένεια από την Κρήτη θρηνούσε το παλικάρι της, τον 21χρονο Γιάννη που χάθηκε άδικα στην δiάρκεια μιας άγριας συμπλο-κής μεταξύ φανατισμένων οπαδών, θύμα της βίας στο όνομα της φανέλας. Την ίδια στιγμή μια άλλη οικογένεια κάπου στην Αθήνα ξαναζούζε από την αρχή το ίδιο δράμα όταν πριν από τέσσερα χρόνια με τον ίδιο τρόπο δολοφονήθηκε και το δικό τους παλικάρι, ο 22χρονος Μιχάλης Φιλόπουλος.Ο Μιχάλης Φιλόπουλος ήταν ένας φανατικός Παναθηναϊκός, όπως ακριβώς και ο Γιάννης. Με αφορμή έναν αγώνα κυπέλλου βόλεϊ γυναικών ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό στις 29 Μαρτίου 2007 συγκρούστηκαν δυο συμμορίες.Η «κόκκινη» συμμορία διέσχισε σχεδόν την μισή Αθήνα φτάνοντας στην οδό Λαυρίου στα Μεσόγεια όπου είχε δοθεί το ραντεβού θανάτου με την «πράσινη» συμμορία.Στη διάρκεια της άγριας σύγκρουσης ο 22χρονος Φιλόπουλος περικυκλώθηκε από 5 άτομα και δέχτηκε επίθεση με πέτρες, ρόπαλα αλλά και μαχαίρια. Κάποια από τα χτυπήματα τον βρήκαν στο κεφάλι με αποτέλεσμα το παλικάρι να υποστεί βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση και να ξεψυχήσει «Μόλις άκουσα για τη δολοφονία του Γιάννη σκέφτηκα τον Μιχάλη.πήγε κατευθείαν στο παιδί μου που έφυγε κι εκείνο τόσο άδικα από τη ζωή» δηλώνει στην ΤτΚ ο Ανδρέας Φιλόπουλος πατέρας του δολοφονημένου οπαδού «Δεν θέλαμε κανένας γονιός να περάσει αυτά που περνάμε εμείς» η συμπλοκής με οπαδούς της ομάδας του ΟΦΗ,ξύπνησε οδυνηρές μνήμες σε εκείνον και τη σύζυγό του Αφροδίτη.«Άκουσα τα ίδια πράγματαπου άκουσα και στην περίπτωση του Μιχάλη. Λυπήθηκα την μητέρα του παιδιού που έλεγε ότι τον είχε για στήριγμα και ότι ο πατέρας του ήταν άρρωστος και ήταν σαν να ξαναζού σα τα δικά μου» εξηγεί ο κ. Φιλόπουλος συμπληρώνοντας «Ήρθαν στη μνήμη τη δική μου και της γυναίκας μου όλα εκείνα που ζήσαμε με τον θάνατο του Μιχάλη. Το πόσο στεναχωρηθήκαμε δεν περιγράφεται. Σκέφτομαι τους γονείς του και τα αδέρφια του. Σκέφτομαι με τι κουράγιο αντιμετωπίζουν αυτήτην κατάσταση» Θα έλεγα στην οικογένειά του να κάνει υπομονή, το παιδί τους δεν γυρίζει πίσω. Αν έρθετε σπίτι μας θα νομίζετε ότι Μιχάλης ζει. Έτσι θα αισθάνονται και οι άνθρωποι αυτοί. Θα νομίζουν ότι θα χτυπήσει η πόρτα και θα μπει μέσα, ή ότι είναι στο δωμάτιό του και σε λίγο θα βγει.Ό,τι εδώ και τέσσερα χρόνια ζούμε και εμείς. Δεν ξεπερνιέται εύκολα. Είναι δύσκολο για έναν γονιό να θάβει το παιδί του.Δεν μπορεί να το χωνέψει ο νους τους. Μπορώ να ξέρω πώς αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι. Και εγώ και η γυναίκα μου. 21χρονών παλικάρι πάνω στη νιότη του να χάνεται έτσι άδικα. Είναι βαρύ» συμπληρώνει ο ίδιος.
ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ
Οι ευθύνες ωστόσο δεν βαραίνουν μονάχα τις ομάδες αλλά και την ίδια την πολιτεία για τον τρόπο που επιμένει να χειρίζεται αυτές τις καταστάσεις. Όπως τονίζει ο ίδιος αν ήθελε η πολιτεία θα μπορούσε να εξαλείψει τα φαινόμενα της οργανωμένης βίας αντίθετα ωστόσο, τα συντηρεί. «Η δικαιοσύνη θα πρέπει να κρίνει σκληρά τους φυσικούς αυτουργούς.Τι να πω; Είναι δυνατόν να πάνε σεέναν τέτοιο καυγά με μαχαίρια; Ωστόσο δεν πρέπει να σταματήσει εκεί. Αν δεν αποδοθούν ευθύνες όπου αυτές αναλογούν, τέτοια επεισόδια θα συνεχίσουν να γίνονται. Η δικαιοσύνη και η αστυνομία πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους» τονίζει ο κ. Φιλόπουλος και συμπληρώνει «Φταίει όμως και το κράτος. Όλο τα ίδια και τα ίδια και δεν γίνεται τίποτα. Ό, τι έγινε και με την περίπτωση του Μιχάλη. Δημιουργήθηκε ένας θόρυβος από τα ΜΜΕ και μετά… κουκουλώθηκε, για να μιλάμε και τη γλώσσα της αλήθειας. Έτσι και στην περίπτωση του Γιάννη περισσότερο ανέδειξαν τα επεισόδια που έγιναν στα Πετράλωνα παρά τον θάνατο του παιδιού. Επίσης αυτά τα δυο περιστατικά συνέβησαν με διαφορά μερικών μόλις ημερών, δεν είναι τυχαίο. Βολεύει το κράτος να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη με τέτοιου είδους επεισόδια. Σίγουρα από εκεί ξεκινάνε όλα. Μη μου πείτε ότι ένα κράτος δεν μπορεί να κάνει καλά μερικούς πιτσιρικάδες. Είναι αδύνατον. Εδώ μεγαλοπαράγοντας σε ένα 24ωρο διάλυσε τον πιο σκληροπυρηνικό οργανωμένο σύνδεσμο της ομάδας του»καταλήγει.συμπλοκής με οπαδούς της ομάδας τουσυμπλοκής με οπαδούς της ομάδας του καταλήγει.
Να αποδοθούν ευθύνες όπου αυτές αναλογούν ζητά ο Ανδρέας Φιλόπουλος Η δολοφονία του νεαρού Γιάννη Ρουσάκη έκανε ολόκληρη τη χώρα να συγκλονιστεί και να ριγήσειαπό ανησυχία. Ο θάνατος όμως αυτού του παιδιού σύμφωνα με τον Ανδρέα Φιλόπουλο ήταν ένα προαναγγελθέν συμβάν.
Αυτοί που δημιουργούν τέτοια επεισόδια είναι βαλτοί Συντηρούν την οργανωμένη βία Υποκινούμενα χαρακτηρίζει τα περιστατικά αυτά ο πατέρας του δολοφονημένου οπαδού ρίχνοντας ευθύνες στις ΠΑΕ Τους βολεύει να δημιουργούν τέτοιες εντυπώσεις
«Είχαμε όμως προειδοποιήσει ότι αν δεν καθαρίσει η βρωμιά που υπάρχει και στις ομάδες θα θρηνήσουμε κι άλλα θύματα» σημειώνει ο ίδιος και συμπληρώνει :«Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος ότι αυτά ποτέ δεν γίνονται τυχαία. Αυτοί που δημιουργούν τέτοια επεισόδια είναι βαλτοί. Δεν μπορεί ο άλλος ραντεβού του θανάτου και να είναι μόνος του. Είναι δυνατόν από όλους αυτούς που είναι στους συνδέσμους να μην ήξερε κανείς τίποτα; Από κάπου ξεκινάει αυτό. Εγώ είμαι της γνώμης από τις ΠΑΕ, κάποιους παράγοντες μέσα από τις ομάδες που υποκινούν αυτές τις συμπεριφορές στα παιδιά». Όπως τονίζει ο ίδιος ο τρόπος που διαχειρίστηκαν την υπόθεση οι παράγοντες των ομάδων ήταν πανομοιότυπος με την περίπτωση του Μιχάλη.«Όλες αυτές τις ημέρες ακούμε λόγια, ειδήσεις, τοποθετήσεις πανομοιότυπα με όσα ακούγαμε όταν σκοτώθηκε ο Μιχάλης. Θέλω να σταθώ όμως στις δηλώσεις κάποιων τοπικών παραγόντων που θέλουν να παρουσιάζουν τους οπαδούς ως περιθωριακά στοιχεία. Από την άλλη ο πρόεδρος έλεγε ότι αυτά τα πράγματα δεν έχουν ξαναγίνει λες και είναι από άλλο πλανήτη. Τους βολεύει να δημιουργούν τέτοιες εντυπώσεις. Σε τέτοιες καταστάσεις όλοι προσπαθούν να βγάλουν την ουρά τους απ' έξω. Με οποιοδήποτε τρόπο και με οποιοδήποτε κόστος, δεν τους ενδιαφέρει απολύτως τίποτα. Ούτε η ζωή του παιδιού που χάθηκε, ούτε η οικογένειά του, ούτε τίποτα.» αναφέρει και καταλήγει «Και εγώ και η γυναίκα μου στενοχωρηθήκαμε είμαστε θυμωμένοι με τη στάση που τήρησαν οι ομάδες και οι παράγοντες. Θυμηθήκαμε τα δικά μας. Γιατί τότε είχαν βγει στα κανάλια και είχαν πει διάφορα για την οικογένειά μας. Είπαν μέχρι ότι ήμουν φυλακή και ότι πήρα άδεια για το συμβάν. Πράγματα που άκουγα με ανοιχτό το στόμα και δεν ήξερα πώς να τα χειριστώ»
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΦΟΝΙΚΗΣ ΣΥΜΠΛΟΚΗΣ Ραντεβού θανάτου στο παλιό γεφυράκι στο Παγκρήτιο είχαν δώσει οι συμμορίες των νεαρών
Ξημερώματα Δευτέρας δυο ομάδες νεαρών οπλισμένοι με μαχαίρια, ξύλα, λοστούς και σπασμέναμπουκάλια βρίσκονται αντιμέτωποι πρόσωπο με πρόσωπο στο ξύλινο γεφυράκι στην περιοχή του Παγκρήτιου Σταδίου. Στο μοιραίο ραντεβού καλείται και ο 21χρονος Γιάννης Ρουσάκης πουλαμβάνει ένα μήνυμα στο κινητό του τηλέφωνο, λίγη ώρα πριν σχολάσει από την ταβέρνα στην οποία εργαζόταν. Με το αυτοκίνητο του πατέρα του και μερικούς ακόμη φίλους του ξεκινούν για το Ηράκλειο. Η συμπλοκή ξεκινά από πετροπόλεμο, συνεχίζεται με ένα ανήλεο κυνηγητό και καταλήγει σε μάχη σώμα με σώμα με τους νεαρούς να βρίσκονται σε κατάσταση εκτός ελέγχου. Στην διάρκεια της συμπλοκής ο 21χρονος δέχεται δυο μαχαιριές στον θώρακα και στην κοιλιά που ήταν αρκετές για να κόψουν το νήμα της ζωής του. Λίγη ώρα αργότερα μεταφέρεται από φίλους του στο Βενιζέλειο νοσοκομείο όπου διαπιστώνεται ο θάνατός του. Η αστυνομία εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό των δραστών και όσωνσυμμετείχαν στη συμπλοκή, συνολικά συλλαμβάνονται δεκατρία άτομα καθώς και οι γονείς των ανήλικων. Παράλληλα ένα24ωρο μετά παραδίδεται στο Ρέθυμνο και ο 24χρονος που φωτο γραφίζεται ως ένας από τους φυσικούςαυτουργούς της δολο φονίας. Στην απολογία του ο ίδιος επιμένει ότι δεν μαχαίρωσετον 21χρονο Ρουσάκη αλλά κάποιον άλλον στην διάρκεια της άγριας συμπλοκής.
